47روز مانده تا ماه غم !

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

خطبه امام سجاد علیه السلام هنگام بازگشت به مدینه و دعوت به عزاداری

«ای مردم! کدام یک از مردان شما می‌تواند پس از کشته شدن حسین (علیه السلام) شاد و خرّم باشد؟ و یا کدامین قلب است که برای او اندوهگین نشود؟ و یا کدامین چشمی است که بتواند اشکش را نگه دارد و از دیدگان جاری نسازد؟ در حالی‌ که آسمان‌های هفتگانه بر او گریستند و ارکان آسمان به خروش آمد و زمین با اعماق و اطرافش و درختان با شاخه‌هایشان و ماهیان در قعر دریا و ملائکه مقرّب الهی و جمیع اهل آسمان‌ها بر او گریستند.

ای مردم! کدام دل است که در شهادت او نشکند و کدام قلبی است که در مصیبت او ننالد؟! و یا کدام گوشی است که بشنود این شکاف بزرگی را که در اسلام پدیدار شد و کَر نشود؟! ای مردم! ما را پراکنده ساختند و از خانه‌هایمان دور کردند و آواره بیابان‌ها نمودند، که گویا ما فرزندان تُرک و کابل هستیم، بی آنکه جرمی داشته باشیم و یا کار زشتی از ما سر زده باشد، یا رخنه‌ای در اسلام ایجاد کرده باشیم، و این رفتاری که با ما کردند نظیر آن در امت‌های پیشین سراغ ندارم و این بدعتی بیش نیست. قسم به خدا اگر پیامبر علیه السلام دستور قتل ما را می‌داد همانگونه که وصیّت به نیکی به ما فرمودند بیش از آنچه که با ما کردند، انجام نمی‌دادند. … إنالله و إنا إلیه رّاجعون از مصیبت بزرگتر و دردناکتر و فجیع‌تر و گلوگیرتر و ناگوارتر و تلخ‌تر و دشوارتر، ما هم مصائب را نزد خدا به حساب می‌گذاریم، که او قادر و منتقم می‌باشد».

منبع:

ملهوف ص 200 ، بحارالانوار ج 45 ص 147